ไข่ มดแดง เป็นอาหารที่หากินได้เฉพาะบางฤดูกาล เท่านั้น เพราะมดแดงจะเร่งแพร่พันธุ์หลาย ในฤดูร้อน แต่ว่าบ่ใช่เฉพาะมดแดงใหญ่ที่อยู่ตามต้นไม้เท่านั้นที่เร่งขยายพันธุ์ในฤดู ร้อน มดแดงน้อยที่อยู่นำบ้านคนเฮา หรือมดคันกะแพร่หลายคือกัน ลองสังเกตุเบิ่งเวลามื่อได๋ฮ้อนๆ เทิงมดแดงน้อย มดคันสิพากันเดินหลั่งล่วยๆต่อแถวเป็นระเบียบคัก

ฮังมดแดงที่มีไข่ใหญ่นั้น สิเริ่มมีไข่ตั้งแต่ช่วงปลายฤดูหนาว ประมาณเดือน กุมภาพันธ์ สิออกไข่หลายในช่วงเดือนมีนาคม เมษายน ไปจนถึงเดือน พฤษภา มิถุนา โดยเฉพาะยามมีฝนตกใหม่ พุ่นหละ ส่วนแม่เป้ง สิมีหลังมีไข่แล้ว เพราะว่าแม่เป้ง ใหญ่มาจากไข่ใหญ่ ของมดแดง ส่วนไข่ผากจะมีตลอดปี ย้ำอีกทีหนึ่ง ไข่มดแดงทีใหญ่ๆเฮากินนี่ เกิดมาจากมดแดงโตน้อยๆนี่หละเด้อ มังกรเดียวดายเอ้ย บ่แม่นเป็นลูกของแม่เป้งเด๊ แล้วกะแม่เป้งออกไข่แล้วเป็นโตมดแดงเด๊ บ่แม่นออกลูกเป็นแม่เป้ง ลองกลับไปเบิ่งแผนผังอีกทีหนึ่ง ส่วนวงจรชีวิตมันอีหลีนั่น ถ้ามีโอกาสสิไปหาค้นคว้ามาเล่าให้ฟังอีกทีหนึ่ง

ต้นไม้ที่มดแดงนิยมเฮ็ดฮัง แล้วกะออกไข่ มักสิเป็นต้นไม้ยืนต้นที่มีใบใหญ่แล้วกะหนา เพราะเฮ็ดฮังง่ายแล้วกะแข็งแรง บ่ว่าสิเป็นกกบักม่วง กกโก กกหว้า คือในเพลงนั่นหละ แต่ว่าฮังมดแดงกะพบได้ทั่วๆไป บนกกไม้ทั่วไปนั่นหละ แต่ว่าถ้าเป็นแถวได๋ที่มีน้ำอยู่ใกล้ๆ เช่น อยู่แถวริมห้วย ริมหนอง ที่มีน้ำอยู่ใกล้ มดแดงมันสิออกไข่ได้ดีกว่า หม่องที่แห้งแล้งคักๆ แต่เมื่อยามมีฝนตกมาใหม่ยามเดือนสี่ เดือนห้า บ่ว่าหม่องได๋กะพอหาแหย่ไข่มดแดงได้กินอยู่ บ่ว่าสิเป็นนำหัวไร่ปลายนา นำโคกนำป่า นำภูนำเขา กะหลายคัก แต่ว่ากะบ่แม่นว่าฮังมดแดงทุกฮังสิมีไข่คือกันเหมิด ผู้ที่เป็นนักแหย่ไข่มดแดงอีหลีนั่น สิฮู้จักดีว่าต้นไม้ต้นได๋เป็นตามีไข่ หลาย ต้นได๋สิมีแต่ไข่ผาก เวลาไปหาแหย่ไข่มดแดง เขาสิจำไว้ว่าปีก่อนนั้นต้นไม้ต้นได๋มดมันไข่ดี กะจั่งไปแหย่ บ่แม่นแหย่ไปตะพรึดตะพรือ มันเมื่อยซื่อๆ

การแหย่ไข่มดแดง แต่ละท้องที่กะสิมีความแตกต่างกันบ้าง บางที่กะสิใช้กระต่าน้อย มัใส่ปลายไม้คันหลาวยาวๆ ยาวจนมันแหย่ได้ฮอดปลายไม้พุ่นหละ แต่บางที่กะสิใช้สวิง หรือผ้ามุ่ง มามัดใส่ปลายไม้ ที่ปลายไม้กะต้องเหลาปลายให่มันสีแหลมๆจักหน่อย ให้มันแทงฮังมดแดงแตกง่าย เวลาแหย่ เฮากะเด่ไม้ ขึ้นไปแทงไข่มดแดงให้มันแตก ไห้ไข่มดแดง พร้อมแม่เป้ง รวมทั้งโตมดนำ ให้มันหล่นลงใส่กระต่าที่ฮองอยู่ เฮาต้องบ่แหย่แฮงเกินไป เพราะไข่มันสิกระเด็นออกนอกกระต่าหรือกระต่าข่วม ต้องค่อยๆเคาะที่ไม้แหย่ให้ปลายไม้มันสั่นให้ไข่มดแดงมันค่อยๆตกลง มีนักแหย่ไข่มดแดงสมัครเล่นบางคน พอแหย่ฮังแตกแล้ว เห็นไข่มันหลาย ดีใจคัก แหย่เหมิดแฮงไข่ข่วมเสียเหมิด อันนี่ต้องระวัง

       ช่วงเวลาที่เหมาะกับการไปแหย่ไข่มดแดงกะคือยามมื่อเซ้า เพราะอากาศบ่ทันฮ่อนหลาย มดสิกัดบ่ทันเจ็บ แต่ถ้าแหย่ยามกังเว็น อากาศฮ้อนๆ เทิงมดกัด เทิงเหงื่อไหล แสบเข้าไปถึงทรวงเลย จุดที่มดแดงมักกัดแล้วเฮ็ดให้แสบที่สุดกะคือ กัดคอ บางคนถือกัดจนคอโปกเหมิด อีกเวลาหนึ่งที่นิยมไปแหย่ กะคือยามมื่อแลง แดดเริ่มอ่อน ตะเว็นรอน คล้อยต่ำ พุ่นหละ

หลังจากที่เฮาแหย่ได้ในกระต่าได้หลายเติบแล้ว กะเอามาเทลงคุถัง ที่ใส่น้ำพอสมควร ให้แม่มดแดงมันเปียกน้ำ บ่ไต่มากัดคน แหย่ไปแหย่มาเป็นตาพอกินแล้วกะเมือบ้าน เอาด้ายเครือหูก มาแกว่งให้แม่มันจับ เอาออกมาแยกแม่มันไว้ต่างหาก ไว้ถ่าตำไส่กล้วย แยกเอาไข่ออกไว้ส่วนหนึ่ง แม่เป้งกะแยกไว้ต่างหาก เมื่อแยกได้แล้วเฮา กะเอาไปเอ็ดแนวกินได้ตามใจชอบ

มีอีกวิธีหนึ่งที่นักแหย่ไข่มดแดง เฮ็ดกะคือ บ่อต้องเทไข่มดแดงที่แหย่ได้ลงน้ำ แต่ว่าเทใส่กระด้ง หรือกระต่า แล้วใซ้ แป้งมัน หรือแป้งสิงคโปร์ โฮยลงไป เมื่อแป้งมันถืกไข่มดแดง แม่มดแดงที่สิพยายามขนไข่หนี มันกะสิลื่น กัดไข่บ่ออยู่ บ่สามารถขนไข่หนีได้ มันกะสิไต่หนีไปเอง เหลือตั้งแต่ไข่มดแดงล้วนๆ วิธีนี่มีประโยชน์กะคือ เอาแต่ไข่ จ่งแม่มันไว้แพร่ต่อ แล้วกะไข่มดแดงบ่ได้ถืกน้ำ มันสิเก็บไว้ได้โดน บ่เน่าง่าย ส่งไปขายฮอดกรุงเทพฯได้